Акцэнты

Моўная сітуацыя ва Украіне апошнім часам паступова змянялася на карысць украінскай мовы. Яшчэ ў 1990-ыя гады на захадзе і цэнтры краіны была ўкраінізаваная адукацыя. З 2014 года пачалося вяртанне навучання на ўкраінскай мове і ва ўсходнія, найбольш русіфікаваныя рэгіёны краіны. На музычных радыёстанцыях і тэлебачанні былі ўведзеныя моўныя квоты, пачалася актыўная падтрымка кнігадрукавання, Украіна з нуля стварыла рынак дубляжу замежных фільмаў. З дапамогай адпаведных законаў украінская мова стала паўнавартасна функцыянаваць, як дзяржаўная. Але быў апошні бастыён у публічнай прасторы, дзе цалкам татальна дамінавала руская мова, нават у Заходняй Украіне — глянцавыя часопісы і бульварныя газеты. Але, здаецца, і тут руская мова адступае — украінскі «глянец», а таксама газеты кшталту «Камсамольскай праўды» пераходзяць на ўкраінскую, піша "Наша Ніва".

Памятаеце відэа з Ганцавічаў 20 чэрвеня 2020 года, калі міліцыя жорстка б’е і затрымлівае людзей з невялікага «ланцуга салідарнасці»? Тады моцна пацярпелі і яго аўтары, журналісты выдання «Ганцавіцкі час» Аляксандар Пазняк і Сяргей Багроў, а ўся краіна абуралася жорсткасью міліцыі. Аляксандр Пазняк цяпер ажно ў Нью-Ёрку, ён распавёў "Радыё Свабода", як за кароткі час змянілася ягонае жыццё.

Аляксей Палуян, аўтар фільма Courage («Сьмеласьць») пра беларускія пратэсты, які быў у лонг-лісьце ў намінацыі дакумэнтальнага кіно на «Оскар», расказвае, чаму ён зьняў бы фільм пра змаганьне Дар’і Лосік за свайго мужа-палітвязьня, якім будзе яго наступнае кіно пра беларускія падзеі, як ён плянуе паказаць свой фільм Courage у менскім кінатэатры ўсім вызваленым беларускім палітвязьням.