Архіў

В последнее время в социальных сетях участились споры между белорусами, которые остались в стране, и теми, кто уехал. Например, сооснователь probussines.io Виталий Волянюк, уехавший из страны, не уверен, что Беларусь еще существует (в метафорическом смысле, конечно). «Беларусь есть!» — возмущаются оставшиеся и указывают на миллионы людей в стране. Иногда такие дискуссии доходят до взаимных обид и упреков уровня «как можно было уехать!» и «как можно оставаться!». В чем причина такой эмоциональной и порой даже болезненной реакции двух сторон? И какой возможен выход? Рассуждает психоаналитик и психиатр Сергей Попов.

У Гомельскім абласным судзе 23 чэрвеня а 10-й гадзіне пачаўся працэс над журналісткай Ірынай Слаўнікавай. Яе абвінавачваюць паводле двух крымінальных артыкулаў: ч. 1 арт. 342 – "Арганізацыя групавых дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак, альбо актыўны ўдзел у іх" і ч. 1 арт. 361 – "Стварэнне экстрэмісцкага фармавання, альбо кіраўніцтва такім фармаваннем ці ўваходзячым у яго структурным падраздзяленнем". Справу вядзе суддзя Мікалай Доля.

Апошнія некалькі дзён галоўная рэдактарка “Новага часу” Аксана Колб праводзіць ва ўласным доме на Валожыншчыне ў кампаніі чатырох любімых сабак. Тут яна наводзіць парадкі, раздае інтэрв’ю і чакае накіравання на “хімію”. БАЖ пагутарыў з Аксанай пра турэмны побыт і прыгавор, пра тое, што надавала ёй сіл і даведаўся, чаму ні краты, ні “хімія” не пужаюць галоўную рэдактарку.

Такие события, как протесты, беспорядки, войны и стихийные бедствия, приводят к чрезвычайно высокому спросу на новости, за которым не всегда могут угнаться медиапрофессионалы, верифицирующие информацию. Некоторые эксперты в области дезинформации называют это "информационными инцидентами" или "дезинформационными кризисами".

Сегодня истекает срок административного ареста минчанина Марка Бернштейна — одного из самых авторитетных авторов русскоязычной википедии, задержанного ГУБОПиК после публикации в анонимном российском телеграм-канале «Мракоборец». Его авторы обвиняли Бернштейна в распространении фейков — он был одним из редакторов статьи о вторжении в Украину. «Медиазона» поговорила с википедистами из Беларуси и России, которые после случившегося приняли беспрецедентное решение скрыть имена редакторов и историю правок в статьях о войне.

23 чэрвеня пачынаецца суд над журналісткай Ірынай Слаўнікавай. Ёй пагражае да 7 гадоў пазбаўленьня волі. Хто гэтая жанчына, якую абвінавачваюць у стварэньні экстрэмісцкага фармаваньня і арганізацыі масавых беспарадкаў? Як сьцьвярджае Сьледчы камітэт, пры расьсьледаваньні крымінальнай справы нібыта атрыманыя доказы, што менавіта Слаўнікава была кіраўніцаю «Белсату», прызнанага ў Беларусі «экстрэмісцкім фармаваньнем».

За гады рэпрэсій шматлікія беларусы сутыкнуліся з псіхалагічным і фізічным гвалтам, катаваннямі і жорсткім, бесчалавечым абыходжаннем. У такіх умовах важна, каб кожны чалавек разумеў, якую дапамогу сабе і блізкаму можна аказаць у першыя часы пасля траўматычнай падзеі. Гэта можа дапамагчы мінімізаваць наступствы траўмы ў будучыні і не даць развіцца посттраўматычнаму разладу. Веданне механізмаў першай дапамогі таксама дапаможа лепш разумець, як можна падтрымаць чалавека ў такі складаны для яго перыяд.

Сёння ў Гомельскім абласным судзе пачынаецца суд над палітзняволенай журналісткай, супрацоўніцай польскага тэлеканалу TVP Ірынай Слаўнікавай. Яе разам з мужам Аляксандрам Лойкам затрымалі ў менскім аэрапорце 30 кастрычніка па вяртанні з адпачынку, і вось ужо 7,5 месяцаў яна застаецца за кратамі.

У Бруселі прайшла чацвёртая канферэнцыя Каліноўскага. На форуме абмеркавалі рэпрэсіі ў Беларусі і лёсы палітычных зняволеных, шляхі стрымлівання гвалту рэжыму Лукашэнкі, сітуацыю з незалежнымі медыямі ды дзяржаўнаю прапагандай у Беларусі. 

Александр Пазняк быў карэспандэнтам у рэдакцыі газеты "Ганцавіцкі час".  І, па яго словах, працаваў бы там, каб не ціск і переслед пасля 2020 году, якія сталі невыноснымі. Вось ужо 9 месяцаў, як Аляксандр жыве у ЗША.  Ён расказаў, пра свае ўражанні ад Амерыкі, як уладкаваўся у краіне за акіянам. Прыводзім самыя цікавыя моманты з інтэрв'ю.

Пра гэта ў сваім ФБ паведаміў CEO av.by Зміцер Геранін

Гэты фільм журналісты хацелі зняць яшчэ ў Гродне, у тым горадзе, адкуль родам героі карціны. Але зрабіць гэта не ўдалося, бо падзеі 2020 года ў Беларусі вымусілі многіх гродзенцаў пакінуць свае дамы, як, уласна, і  аўтараў гэтага фільма. Ужо ў Польшчы, каб працягнуць гісторыю з успамінамі пра стары Гродна, журналісты сталі шукаць рэпатрыянтаў — тых людзей, якія з’ехалі з горада пасля заканчэння Другой сусветнай вайны. З’язджалі яны дзецьмі. Гэтых людзей  знайшлі ў розных месцах Польшчы. Яны не хацелі пакідаць свае дамы, але новая ўлада дыктавала свае ўмовы: Сібір ці Польшча.  Сёння яны — апошнія сведкі Гродна 1930-40-х гадоў, з якімі мы можам пагутарыць. 

Журналіста асудзілі на 1,5 гады зняволення ў калоніі агульнага рэжыму

Ва Ўкраіне ў баях загінуў яшчэ адзін журналіст. Уладзімір Чапавы з пачаткам вайны мабілізаваўся ў войска.