“Фрыланс у мас-медыя: Швецыя — Беларусь”. Сустрэча ў Гродне

Пра адметнасць гродзенскай сустрэчы распавядае сябра рады ГА «Беларуская асацыяцыя журналістаў» Андрусь Клікуноў:

— Прэзентацыя ў Гродне сканцэнтравана на фармаце супрацы журналістаў Швецыі ў рамках адной арганізацыі. Як мы даведаліся, у Стакгольме існуе больш за тузін каворкінгаў для журналістаў. У каворкінгі журналісты прыходзяць па ўласнаму жаданню, каб быць разам з калегамі і атрымліваць сінергетычны эфект. Да таго ж, калі працуеш у адной арганізацыі з іншымі журналістамі-фрылансерамі, ёсць шанец атрымаць дадатковыя замовы, новыя карысныя веды і досвед.

Падчас мінскай сустрэчы больш размаўлялі пра карысныя парады — як быць паспяховым на медыйным рынку. А дыскусія ў Гродне была скіравана на важнасць сінэргіі, якая дасягаецца праз кааперацыю журналістаў-фрылансераў.

Як беларускія журналісты-фрылансеры могуць супрацоўнічаць са шведскімі калегамі?

На самой справе няма нічога немагчымага. Адзінае, у што ўпіраецца такая супраца — веданне мовы. Усім вядома, што шведы добра валодаюць англійскай мовай. Таму для беларуса не абавязкова вывучыць шведскую. Дастаткова падцягнуць сваю англійскую, каб рабіць нейкія супольныя журналісцкія праекты, прапаноўваць рэдактарам шведска-беларускія ідэі.

Гродзенскія журналісты-фрылансеры распавядаюць пра свае ўражанні ад сустрэчы-прэзентацыі.

Дзмітрый Вінчэўскі, рэдактар сайту “Птушкі штодня”: На маю думку, цікава ведаць пра розныя сістэмы працы журналістаў, параўноўваць іх, і выбіраць тое, што больш адпавядае нам альбо ў нейкай будучыні мы зможам выкарыстоўваць гэты досвед.

Ірына Новік — журналістка hrodna.life, сябра БАЖ: Можна параўноўваць беларускі і шведскі досьвед, бо і там, і там жывуць людзі, ёсць дзяржава, падаткі і нейкія нормы. Параўноўваць цікава, бо ёсць і агульныя часткі — у заканадаўстве напрыклад. Для пачатку можна паглядзець, што рабілі людзі і рабіць гэта самім.

Александр Саенка — фатограф-фрылансер: Такі досвед карыстны, бо журналісты варацца ў сваёй “кухні” і звычайна глядзяць на досвед толькі калегаў, што знаходзяцца ў тваім горадзе ці краіне. Заўсёды цікава паглядзець, чым займаюцца журналісты з другіх краін.

Фота Аляксандра Саенкі