Сацыяльныя сеткі і СМІ ў дапамогу: валанцёры з дапамогай журналістаў шукаюць зніклую жыхарку Віцебска

Вольга Іванаўна Лазарэнка, якая мае праблемы з памяццю, ранкам  4‑га студзеня сышла са сваёй кватэры ў невядомым накірунку. Яе дачка, якая апякуцца хворай разам з іншымі сваякамі, размясціла “Вконтакте” аб’яву: “Знікла мама”. Усе калядныя выходныя зніклую шукалі добраахвотнікі-валанцёры. У міліцэйскую зводку абвестка пра пошукі трапіла толькі 8 студзеня, пашуковыя працы не спыняюцца да сёння.

Першымі адгукнуліся незалежныя віцебскія СМІ

На адчайны допіс Ганны Лазарэнка жыхары Віцебска адрэагавалі прапановамі дапамогі ў пошуку. Было вырашана як мага шырэй распаўсюдзіць абвестку з фотаздымкам зніклай і яе прыкметамі – каб кожны, хто яе выпадкова сустрэне, змог пазнаць і скантактавацца з роднымі.

“Народныя навіны Віцебска” і “Витебский курьер” першымі размясцілі матэрыялы пра зніклую жанчыну на сваіх інтэрнэт-старонках, заклікаўшы ўсіх быць уважлівымі на вуліцах горада. Таксама журналісты распаўсюдзілі інфармацыю пра пошукі  Вольгі Лазарэнка ў сацыяльных сетках: Face­book і “Одноклассники”.

Віцябляне адразу праявілі высокую ступень здольнасці да самаарганізацыі: “Вконтакте” была створаная адмысловая суполка  “Поиск Лазаренко Ольги Ивановны”, дзе людзі пачалі абменьвацца планамі пошуку, дамаўляцца пра раздрукоўку і распаўсюд абвестак, прыватным чынам вырашылі пытанне пра прагляд запісаў з камер відэаназірання і інфармаванне кіроўцаў таксі і грамадскага транспарту.

Журналісты “Витебского курьера” таксама сталі пашукавікамі   

Амаль адразу вызначыліся каардынатары, якія пачалі фармаваць пашуковыя групы, а таксама адказныя за праверку звестак на розных  інтэрнэт-рэсурсах, ім  было даручана адсочваць інфармацыю, карысную для пашукавікоў.  

Віцебскія журналісты таксама займаліся сарціроўкай звестак з інтэрнэту. А некаторыя выправіліся на пошукі ў складзе валанцёрскай групы. Сваімі ўражаннямі падзялілася прадстаўніца рэдакцыі “Витебского курьера” Міла Стасева:

“8 раніцы, цёмна, мароз — 12 градусов, а неабыякавыя ўжо сабраліся каля філармоніі на вуліцы Леніна. Вечерамі і начамі яны рыхтуюць улёткі, дзеляць раёны горада на квадраты і размяркоўваюць, якія групы будуць па іх  курсаваць… Улёткі па ўсім горадзе ўжо расклееныя. Зараз валанцёры ўглядаюцца ў твары мінакоў, аглядаюць прыпынкі і правяраюць закінутыя месцы”.

“Витебский курьер” размясціў на сваіх старонках чатыры артыкулы, прысвечаныя валанцёрскаму пошуку — ад самага пачатку да апошніх выхадаў добраахвотнікаў. Пра пошукі, якія з уласнай ініцыятывы арганізавалі неабыякавыя віцябляне, паказалі некалькі сюжэтаў па мясцовым тэлебачанні, артыкулы з  фотаздымкам зніклай жанчыны надрукавалі tut.by, “Комсомольская правда в Беларуси”, мясцовыя “Витебские вести” і “Витьбичи”. Маштабам дзейнасці добраахвотнікаў была ўражаная нават віцебская міліцыя: абвестка з падзякай жыхарам горада з’явілася на мясцовым сайце МУС, але толькі  8 студзеня, калі валанцёры працавалі ўжо некалькі дзён.

На жаль, пакуль што пошукі не далі плёну. Але ўдзельннікі дагэтуль спадзяюцца на лепшае, хоць з часу знікнення Вольгі Лазарэнка мінула ўжо дзесяць дзён. Дапамога СМІ па-ранейшаму запатрабаваная: валанцёры і сваякі зніклай разлічваюць, што распаўсюд звестак пра пошукі прыцягне ўвагу максімальнай колькасці людзей, і жанчыну знойдуць нават калі яна з’ехала з Віцебска.