Архіў

Во время и после протестов 2020 года, когда белорусы выступали против подтасовки результатов выборов в пользу Александра Лукашенко и массового насилия со стороны силовиков, многие белорусские редакции независимых медиа, освещавшие эти события, были вынуждены покинуть страну. Власти признали большинство из них «экстремистскими формированиями». За подписки на каналы этих СМИ, репосты и интервью людям грозит как административная, так и уголовная ответственность.

Галоўны рэдактар газеты «Белорусы и рынок», журналіст, які прыйшоў у медыя на пачатку стварэння новай незалежнай беларускай журналістыкі, заўчасна пайшоў з жыцця ў Варшаве. Андрэю Александровічу было 49 гадоў.

Войны цяпер вядуцца ў прамым эфіры: спутнікі фіксуюць перамяшчэнні войскаў, камеры дронаў бачаць ворага, радары папярэджваюць аб чарговым узлёце бамбардзіроўшчыка. Але ж галоўны нерв, жах, а часам і радасць па-ранейшаму дакументуюць журналісты. Фотаздымкі з Бучы, Херсона, Дняпра часта кажуць больш, чым шматтысячныя тэксты. У Вільні ў гадавіну пачатку поўнамаштабнай агрэсіі супраць Украіны адкрылася фотавыстава, арганізаваная БАЖ і Саюзам журналістаў Літвы.

Каліфарнійская акадэмія навук прымае заяўкі на ўдзел у конкурсе фатаграфій прыроды BigPicture. Удзельнічаць могуць фатографы з усіх краін свету.

Аляксандр Баразенка — журналіст і відэааператар, які нарадзіўся і вырас у Пінску. Ужо тры гады, як па-за радзімай. Ён адзін з нямногіх беларускіх журналістаў, які з пачатку поўнамаштабнага ўварвання Расіі ва Украіну трапіў у самае пекла вайны, стаў сведкам таго, як мужна змагаліся салдаты, як гінулі мірныя людзі, як пусцелі зруйнаваныя гарады і вёскі... На жахі вайны ён глядзеў праз аб’ектыў, каб занатаваць, передаць жудасныя кадры іншым, захаваць для гісторыі. Пра тое, чаму не стаў дыпламатам і прыйшоў у журналістыку, з чаго для яго пачыналася Украіна і ці патрэбна уключаць страх на вайне, які першы сюжэт здыме па вяртанні дадому, Аляксандр Баразенка распавёў Media-Polesye.by.

24 лютага будзе роўна два гады, як ідзе поўнамаштабная вайна ва Украіне — найбольш асвятляемы ў СМІ канфлікт сучаснасці. Многія замежныя рэпарцёры адмыслова прыязджаюць ва Украіну, каб паказваць свету ваенныя дзеянні. У той жа час сотні ўкраінскіх журналістаў міжволі апынуліся ў самым цэнтры крывавых падзей і, нягледзячы ні на што, працягнулі выконваць сваю місію. БАЖ паказвае нязломнасць і гераізм украінскіх медыйшчыкаў на двух канкрэтных прыкладах. 

Для новостных организаций разработка и продвижение стратегии использования YouTube может быть очень эффективным способом добиться финансовой устойчивости.

Эканамічны аглядальнік і вядучы папулярнага ток-шоў у YouTube вядомы сваімі трапнымі каментарамі наконт дзеянняў улады.

Яўген Перлін, які пакінуў дзяржаўнае тэлебачанне ў 2020 годзе, апынуўся ў цэнтры ўвагі праўладных медыйшчыкаў. Спачатку на яго накінуліся за рэкламу крамы «Міла» — у выніку ролік прыбралі з сацсетак. Зараз тэлеграм-канал Агенцтва тэлевізійных навін змясціў зневажальны допіс у адказ пост Яўгена ў Instagram.

Галоўны рэдактар і ўладальнік літоўскай газеты Respublika Вітас Томкус спадзяецца асабіста ўзяць інтэрв'ю ў Аляксандра Лукашэнкі. Каб звярнуць на сябе ўвагу ўладаў у Мінску, ён напісаў фельетон, поўны сумніўнага сарказму і, мабыць, зразумелага літоўскаму чытачу гумару, піша Reform.by.

Ужо чацвёрты год Лукашэнка і Пуцін пагражаюць аб’яднаць свае прапагандысцкія махіны і стварыць мэдыяхолдынг так званай «саюзнай дзяржавы». А што на практыцы? У відэапраекце «Тлумачым з Гурневічам» расказвае «Радыё Свабода».

Сітуацыя з асвятленнем культуры ніколі не была моцным бокам беларускіх СМІ. Хутчэй, яе асвятленне хранічна кульгала то на адну, то нават на дзве нагі. Але цяпер сітуацыя становіцца ледзь не катастрафічнай. Калумніст БАЖ Мікалай Катовіч — пра тое, чаму так атрымалася.

Вы ведалі, што звычайны пераход па спасылцы або прагляд чужога профілю могуць вас выдаць? А што ўсім па змоўчанні бачныя вашы падпіскі ды лайкі? «Наша Ніва» распавядае, як зрабіць максімальныя налады прыватнасці ў тыктоку і пастарацца захаваць ананімнасць.

Тэлеграм-канал, блізкі да магілёўскіх сілавікоў, паказаў прымусовае «пакаяльнае відэа» блогера і фатографа Алеся Сабалеўскага. Гэты запіс выйшаў праз два з паловай месяцы пасля затрымання журналіста. З яго вынікае, што Сабалеўскага вінавацяць у супрацы з «экстрэмісцкім фарміраваннем».

На Захадзе ўвага да Беларусі працягвае змяншацца. Гэта адлюстроўваецца як у зніжэнні колькасці артыкулаў, так і ў больш павярхоўным асвятленні падзеяў. Калі ж згадваюць, то, хутчэй, у сувязі з дзеяннямі рэжыму, вайной ва Украіне, размяшчэннем ядзернай зброі. А ўнутрыпалітычны кантэкст у краіне пасля 2020 года, супраціў дэмакратычных сілаў і грамадства журналісты замежных выданняў часта абмінаюць. Аб гэтым сведчыць даследаванне заходніх СМІ ад Цэнтра новых ідэй.