Расказваем пра Надзею Калініну, журналістку, якая другі раз трапіла на Акрэсціна за сваю працу

У Надзеі дзве адукацыі. Паводле першай яна настаўніца малодшых класаў — дзяўчына скончыла Лоеўскае педагічнае вучылішча, мастацкі профіль.

«Гэта ў нас, напэўна, у крыві. Я сам крыху малюю. Толькі мне больш партрэты ўдаюцца, а Надзі — пейзажы», — кажа яе брат Слава. Ён працуе аўтаслесарам.

Другой адукацыяй быў факультэт журналістыкі БДУ. Надзея ў 2012 годзе выпусцілася са спецыяльнасці «друкаваныя СМІ». Вучоба давалася ёй лёгка. Брат ўзгадвае, як яна дапамагала італьянскаму фатографу рабіць кнігу пра ветэранаў Гомельскай вобласці — магчыма, пасля гэтага дзяўчына і зацікавілася журналістыкай. Надзея, дарэчы, добра ведае італьянскую мову: у дзяцінстве ездзіла ўлетку пагасціць у італьянскую сям’ю.

Спачатку Надзея пісала на тэму экалогіі, сацыяльных праблем. Доўгі час працавала на сайце «Заўтра тваёй краіны». Пасля курсаў пераключылася на эканамічны профіль.

«Ёй падабаецца закапвацца ў лічбы, статыстыку. Яна знаходзіць недастачы, падлічвае бюджэт», — расказвае сяброўка Таццяна. 

На Tut.by журналістка перайшла год таму і працягвала асвятляць эканамічную тэматыку.

Надзея — сабачніца. Гэта, відаць, пайшло з дзяцінства — дома заўсёды былі гадаванцы: то дварняга, то баксёр. Праўда, пакуль у іх з сяброўкай жыве толькі кошка.

«Надзя яе дрэсіруе, навучыла пяці камандам, — усміхаецца Таццяна. — Яна ўмее даглядаць за кветкамі — правільна перасадзіць, падлячыць. А яшчэ можа ў адзіночку пераклеіць шпалеры ці адрэстаўраваць старую тумбу — самастойна зачысціць і пафарбаваць. Можа і праводку паправіць, калі спатрэбіцца».

У вольны час дзяўчына любіць фатаграфаваць, майстраваць, складаць пазлы і шпацыраваць па Мінску. Дапамагае пляменнікам з урокамі па беларускай мове і сама з задавальненнем гутарыць на ёй.

«Надзя — мірны, добры чалавек. Можа паладзіць з любым, нават самым канфліктным. Не магу ўявіць, каб яна павысіла голас», — дзеліцца брат.

Першы раз журналістку затрымалі 1 верасня. Яна і яшчэ пяць калег трапілі на Акрэсціна за тое, што працавалі на акцыі. Суддзя Кастрычніцкага раёна Аляксандр Рудэнка прызнаў яе вінаватай і даў трое сутак (якраз столькі Надзея ужо адседзела да суда).

«Яна не скардзілася на ўмовы. Казала, у іх былі адзіночныя камеры, добрае стаўленне з боку супрацоўнікаў: удакладнялі, чаму яна не есць, ці ўсё ў яе ў парадку. Надзя жартавала: «Гэта быў проста прэс-тур для журналістаў па ізалятары», — кажа сяброўка. — Для яе журналісцкі абавязак вышэй за ўсё. Калі ўзнікае неабходнасць, яна ідзе і працуе прафесійна».

Брат заўважае, што гэта ў характары Надзеі — не паказваць, што ўнутры. «Увесь негатыў яна пакіне сабе, каб не засмучаць людзей вакол».