У палітзняволенай журналісткі Ірыны Слаўнікавай істотна пагоршыўся зрок

Як расказаў службе маніторынгу БАЖ муж журналісткі Аляксандр Лойка, асуджаныя па крымінальных артыкулах жанчыны, у ліку якіх і 52-гадовая Ірына Слаўнікава, надзвычай шмат працуюць у якасці амаль дармавых швачак на ўнутранай вытворчасці. Вольнага часу праз гэта практычна няма. 

Затое нагадваюць пра сябе пабочныя эфекты з прычыны пастаяннай напружанасці для вачэй — спачатку ў прыцемках мінскага і гомельскага ізалятараў, а цяпер і за швейнай машынкай. Як вынік, за мінулы год зрок імкліва “прасеў”.       

Паводле суразмоўцы, па-ранейшаму існуюць праблемы з карэспандэнцыяй — лісты даходзяць выключна ад родных, і тое толькі ад самых блізкіх. Допісы ад сяброў і калег папросту блакуюцца. 

“Наступная планавая перадача будзе праз месяц-два — апошнюю да таго ўзялі, спадзяемся, не будзе праблем і з новай. Наконт магчымасці сустрэчы нешта будзе вядома пазней… Агулам жа, калі меркаваць па  атрыманых лістах, з настроем збольшага ўсё ў парадку — наколькі гэта наогул магчыма ў тых умовах”, — удакладніў Аляксандр Лойка.     

Пры гэтым ён не валодае інфармацыяй, ці атрымала жонка статус “схільнай да экстрэмізму”, якім звычайна ў калоніях “узнагароджваюць” асуджаных паводле палітычных артыкулаў. Але дакладна вядома, што ў сярэдзіне снежня 2022 года Міністэрства ўнутраных спраў уключыла Ірыну Слаўнікаву ў пералік грамадзян, “якія маюць дачыненне да экстрэмісцкай дзейнасці”.  

Раней Аляксандр Лойка выступіў з ініцыятывай распачаць шырокія перамовы дзеля вызвалення беларускіх палітзняволеных. Кажа, што працэс у гэтым кірунку ідзе, аднак справа вымагае “надзвычайнай акуратнасці”. 

Ірыну Слаўнікаву і Аляксандра Лойку затрымалі 30 кастрычніка 2021 года ў мінскім аэрапорце, калі яны вярталіся з адпачынку. 1 лістапада суддзя Першамайскага раёна Мінска Максім Трусевіч асудзіў сужэнцаў на 15 сутак арышту кожнага нібыта за захоўванне ў сацсетках матэрыялаў,  прызнаных “экстрэмісцкімі”. Затым журналістка атрымала яшчэ столькі ж па абвінавачанні ў “дробным хуліганстве”, а неўзабаве стала вядома, што яе зрабілі падазраванай паводле ч. 1 арт. 342 Крымінальнага кодэкса — “арганізацыя і падрыхтоўка дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак”. 

У выніку Ірыну Слаўнікаву перавялі з ЦІП на Акрэсціна ў СІЗА № 1 Мінска, праваабарончая супольнасць прызнала яе палітычнай зняволенай і запатрабавала спыніць пераслед.   

Праз некалькі месяцаў, у канцы красавіка 2022 года, Следчы камітэт паведаміў, што Ірыну Слаўнікаву таксама абвінавацілі ў “кіраванні экстрэмісцкім фармаваннем” — на падставе ч. 1 арт. 361–1 Крымінальнага кодэкса. 

На пачатку чэрвеня журналістку перавялі ў гомельскі СІЗА № 3, а ў канцы таго ж месяца ў абласным судзе пачаўся працэс, які зрабілі закрытым. Пасля неаднаразовых пераносаў і перапынкаў прадстаўніца дзяржабвінавачання Ірына Падкавырава запатрабавала для фігуранткі 4 гады зняволення. 

Аднак суддзя Гомельскага абласнога суда Мікалай Доля палічыў тэрмін “заніжаным” і 3 жніўня 2022 года прызначыў Ірыне Слаўнікавай па сукупнасці артыкулаў 5 гадоў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму. 

Летась 6 снежня Вярхоўны суд Беларусі разгледзеў апеляцыйную скаргу адвакатаў асуджанай і пакінуў прысуд першай інстанцыі без зменаў. Неўзабаве Ірыну Слаўнікаву накіравалі для адбыцця пакарання ў гомельскую папраўчую калонію № 4.   

Адрас для лістоў: ПК № 4, 246035, г. Гомель, вул. Антошкіна, 3. 

Чытайце яшчэ:

БАЖ праводзіць апытанне аўдыторыі: прайдзіце яго і дапамажыце нам стаць лепш!

Шэсць наратываў, якія расійская прапаганда распаўсюджвае ў Босніі і Герцагавіне

Родныя журналіста Дзяніса Івашына не могуць даведацца, дзе ён знаходзіцца