Таемны факс, мёртвы чыноўнік. Журналіст Аляксандр Чарнуха выпусціў працяг рамана «Свінні»

Журналіст Аляксандр Чарнуха інтрыгуе:

«Назавем гэты жанр — некрасатыра: мне падаецца, ён вельмі дасканала апісвае тое, чым займаецца беларускі чыноўнік ужо амаль 30 год. Часам ён прыкідваецца мёртвым, а калі прыязджае «бальшое начальства», зноў ажывае і робіць учынкі, якія знішчаюць усё навокал. Пра гэта і апавяданне: таемны факс, мёртвы чыноўнік — сітуацыя смешная, але страшная. «Рука» — гэта лаканічнае пасляслоўе да рамана «Свінні». Груздзеўшчына працягвае жыць вакол нас». 

Цалкам прачытаць апавяданне можна на сайце аўтара.

Прывядзем толькі асобныя цытаты. Любыя паралелі і падабенства персанажаў, канечне — чыстае супадзенне.

«Пры жыцці гэтая рука мела для Сцяпана Ільіча Лыкі стратэгічнае значэнне. Ён насіў у ёй партфель, падпісваў важныя паперы, ставіў штампы і трымаў лыжку. На ёй жа ў Лыкі быў пярсцёнак, што выдаваў у ім сур’ёзнага сямейнага чалавека — абаронцу традыцыйных каштоўнасцей. Яшчэ гэтай рукой ён пляскаў аб левую, калі слухаў прамовы кіраўнікоў. Ціснуў ёй рукі дэлегатам уседзяржаўнага сходу».

«Наталля Іванаўна з ідэалогіі ад раніцы носіцца па кабінетах і кантралюе, каб усе былі цвярозыя і пры справе».

«Цяпер Сцяпан Ільіч выглядаў амаль як жывы. Можна было пасадзіць яго на важную нараду і даць у рукі аркуш паперы з асадкай — ніхто б і ніколі не здагадаўся пра адсутнасць жыцця ўнутры груздзеўскага чыноўніка. Толькі пахла. Але так пахне і ў міліцэйскім пастарунку. Ці ў камітэце. Нічога незвычайнага».

Чытайце яшчэ:

Час перазапускаў: новыя назвы, але вядомыя каманды. Як змянілася медыяполе Беларусі пасля 2020-га

Синдром эмигранта: как от него избавиться

Журналістаў тэрмінова запісваюць у “тэрарысты”, каб на іх не распаўсюдзілася амністыя? Заявы чыноўнікаў