Чацвёртая ўлада: як лакальныя медыі ўплываюць на гарадское жыццё

У выпуску абмеркавалі:

• Як узнікалі рэгіянальныя медыі?

• Ці можа артыкул нешта змяніць у горадзе?

• Што не так з «Гродзенскай праўдай»?

• Наколькі бяспечна выкрываць людзей, якія жывуць зусім побач?

• Як працуюць рэгіянальныя медыі ў выгнанні?

• Ці магчыма падтрымліваць сувязь з аўдыторыяй на адлегласці?

• Чаму вялікім выданням так важныя рэгіянальныя?

Слухайце размову цалкам у аўдыёверсіі тут

Асноўныя тэзісы размовы —  у вялікім скароце ніжэй.

Гісторыя Hrodna.life

У выдання Hrodna.life, якое зараз прызнана экстрэмісцкім, і таму вымушана працаваць па-за межамі Беларусі, даволі спецыфічная гісторыя. Ад пачатку выданне называлася «Твой стыль» і было эксперыментальнай пляцоўкай для журналістаў і журналістак, якія толькі пачыналі свой прафесійны шлях. «Твой стыль» убачыў свет у 2007 годзе. Гэта быў перыяд, калі незалежныя друкаваныя выданні ў Гродне ўжо ліквідавалі, а інтэрнэт-выданні толькі нараджаліся і выглядалі як блогі пра гарадское жыццё.

Паступова «Твой стыль» развіваўся і да 2016 года стала зразумела, што выданне перарасло само сябе і больш не можа быць проста трэніровачнай пляцоўкай для пачаткоўцаў. «Твой стыль» ператварыўся ў Hrodna.life — паўнавартаснае медыя, якое расказвае пра жыццё Гродна і вобласці.

Праз блізасць да аўдыторыі ў скарбонцы Hrodna.life шмат гісторый, калі чынавенства мусіла рэагаваць на журналісцкія матэрыялы і адгукацца на патрэбы гараджан і гараджанак. Гэта натуральная гісторыя для лакальных медыя: не толькі ў адказ на артыкулы Hrodna.life дзяржслужачыя мусілі тэрмінова загадваць прыводзіць у прыстойны стан помнікі ці рэмантаваць дарогі. Падобная наступствы наступалі і тады, калі артыкулы выходзілі ў іншых гарадскіх выданнях.

Вялікае адрозненне Hrodna.life было ў тым, што выданне імкнулася быць больш за інфармацыйнае агенцтва, уплываць на сацыяльныя працэсы, захоўваць гістарычную спадчыну, фармаваць вакол сябе супольнасць. Праз гарадскія экскурсіі, квізы і разнастайныя імпрэзы ў актыўных гараджан і гараджанак з’яўлялася магчымасць цікава пабавіць час і знайсці аднадумцаў.

Дзяржаўныя VS Незалежныя, Рэгіянальныя VS Агульнабеларускія

Блізасць да аўдыторыі — гэта тое чаго пазбаўлены вялікія медыя, якія арыентуюцца на ўсю Беларусь, кажа Аляксей Шота: занадта шмат аўдыторыі, занадта глабальныя сферы інтарэсаў. Чытачы і чытачкі вялікіх навінавых рэсурсаў, якія жывуць па ўсёй краіне і маюць абсалютна розныя погляды і каштоўнасць, рэдка могуць утварыць супольнасць вакол свайго ўлюбёнага СМІ.

Лакальныя СМІ маюць пэўныя прывілеі: магчымасць хутка патрапіць у месца развіцця падзей, шырокае кола асабіста знаёмых інфарматараў і інфарматарак, шчыльны кантакт з аўдыторыяй. Пры гэтым у рэпрэсіўных умовах для незалежных медыя становіцца небяспечна падымаць якія-кольвек сацыяльна значныя тэмы. У такой сітуацыі журналісты і журналісткі часта абмяжоўваюцца простым пераказам прэс-рэлізаў дзяржаўных арганізацый, апісаннем чарговых праблем у галіне камунальнай гаспадаркі і прагнозам надвор’я.

Тым часам дзяржаўныя медыя ўвогуле зачастую абмяжоўваюцца функцыяй прэс-цэнтра ўсіх мясцовых выканкамаў: інтэрв’ю з чыноўнікамі і чыноўніцамі становіцца простым пераказам апошніх «дасягненняў» арганізацыі, дзе тыя працуюць, без аніякага крытычнага асэнсавання, чалавечых гісторый і сацыяльнага кантэксту.

Чытайце яшчэ:

Нармалізацыя як умова выжывання. Што цяпер асвятляюць «перафарматаваныя» выданні

«Стан журналіста залежыць ад стану яго рэдакцыі». Барыс Гарэцкі — пра праблемы медыяў у эміграцыі

Саша Раманава: «Цяпер перыяд ахалоджвання да пратэснага парадку дня і пошуку новых аўдыторый і стратэгій»