Аўтарская калонка Таццяны Бублікавай
Нарадзілася звычайным парадкам ў савецкім Гомелі, дзе ўсё і пачалося. Друк палюбіла, як толькі маці навучыла трымаць аловак. У кніжках дамалёўвала фальшывыя радкі, часам прадзіраючы старонкі. Потым дарослыя сталі хаваць кніжкі, а я пайшла ў сярэднюю школу №52. Тут пачаўся самвыдат — першая кніжка была пра ката.
Летняя ссылка на вёску адкрыла свет сапраўднай журналістыкі. Па тэлебачанні ішло тры каналы, і дарослыя выбіралі лепшае — вечаровыя навіны на НТВ. Было страшна цікава і нічога не зразумела. І так я палюбіла навіны.
У восьмым класе — першая рэдакцыя. З сябрам выдалі на ксераксе газету, дзе цэнтравым артыкулам быў крытычны, пра нязгоду з вынікамі школьнага конкурсу прыгажосці. Адміністрацыя доўга лаялася. Так адбылося знаёмства з цэнзурай і выбар шляху ў незалежную журналістыку. А далей — па накатанай. Універ, работа. Першая праца, паводле беларускай традыцыі, у газеце “Знамя Юнасці”, апошняя… Апошнім часам лічу сябе фрылансерам, так бы мовіць вольным мастаком. Падайце пэндзлік і фарбы!
Трус перад удавам: гісторыя пра камісію, што баіцца і слова сказаць журналістам ды выбаршчыкам
Трус перад удавам: гісторыя пра камісію, што баіцца і слова сказаць журналістам ды выбаршчыкам
Две тысячи тридцать седьмой
Две тысячи тридцать седьмой
Імпатэнцыя беларускага журналіста: яны хочуць, а я не магу
Імпатэнцыя беларускага журналіста: яны хочуць, а я не магу
Мелочь, а неприятно: 3 причины забывать про ссылки
Мелочь, а неприятно: 3 причины забывать про ссылки
Мелочь, а неприятно: 3 причины забывать про ссылки
Мелочь, а неприятно: 3 причины забывать про ссылки
Беззубые псы демократии
Беззубые псы демократии
Беззубые псы демократии
Беззубые псы демократии
Криминальное чтиво: 7 ошибок в статьях про тюрьму
Кожны чацвер мы дасылаем на электронную пошту магчымасці (гранты, вакансіі, конкурсы, стыпендыі), анонсы мерапрыемстваў (лекцыі, дыскусіі, прэзентацыі), а таксама самыя важныя навіны і тэндэнцыі ў свеце медыя.
Падпісваючыся на рассылку, вы згаджаецеся з Палітыкай канфідэнцыйнасці