Я пра тэндэнцыю

На адкрыцьці круглага стала, прысьвечанага становішчу расейскіх суайчыньнікаў у Беларусі, ва Украіне і Малдове, расейскі амбасадар А. Сурыкаў сьцьвердзіў: «Многое уже удалось сделать, но ещё больше предстоит сделать на пути создания русского мира». Ды таксама заявіў, што важнымі «становятся усилия по созданию соотечественникам условий, равных с коренными жителями страны». 

На фота: амбасадар Сурыкаў  (фота з сайту tut.by)

Няма сумневу, што культурніцкая падтрымка суайчыньнікаў за мяжой есьць важнай ды пачэснай справай кожнага нацыянальнага ўраду. Гаворка, аднак, не пра гэта. А пра беларускія мэдыі і іх ролю ў рэалізацыі тых задач, якія сфармуляваў расейскі амбасадар.

І тут варта зазначыцць, што нашыя мэдыі ня толькі выканалі задачу стварэньня аднолькавых умоваў для пасьпяховага разьвіцьця расейскай мовы і культуры ў Беларусі, але нават так радыкальна зьмянілі (разам з Міністэрствам адукацыі) сытуацыю, што частка карэнных жыхароў пачуваецца сёньня тыповымі насельнікамі моўнай рэзэрвацыі.

Нагадаю, што ня так даўно з БТ ды іншых дзяржаўных электронных мэдыяў была дэманстратыўна выкінутая беларуская мова, а самі афіцыйныя журналісты заклапочаны сёньня праблемай лексычнай беднасьці ды прымітыўным наборам расейскіх словаў, ужываных у этэры. Так што ёсьць, канешне, над чым працаваць: трэба павялічваць слоўнікавы запас.

Ня будзем, аднак, грашыць на дзяржаўныя мэдыі. Яны папросту выконваюць загад. У іх зараз начальства такое.

Недзяржаўныя мэдыі, на шчасьце, загаду ня маюць. І таму зь вялікай цікавасьцю назіраю, напрыклад, за часопісам «Абажур». Вось бяру ў рукі № 1 за гэты год. Госпадзе, душа радуецца! Цудоўныя фота на каляровай вокладцы. На ёй жа анонсы найважнейшых матэрыялаў нумару. Зьмест. І ўсё чысцютка па-беларуску! Але, як кажуць на махлярскім жаргоне, гэта — «лялька». Унутры з дванаццаці матэрыялаў толькі тры  — па-беларуску.

Не хацеў бы, канешне, выглядаць ідыётам і навязваць незалежным журналістам (на тое яны і незалежныя) беларускую мову. Таму я толькі пра тэндэнцыю. А яна ў тэорыі каляніяльных штудыяў вызначаецца ўсяго адным словам — «самакалянізацыя».

Так што нават часопіс «Абажур» — і той «на пути создания русского мира» у Беларусі…